De weg naar binnen

Ontmoet het kwetsbare, onschuldige kind

Als je het snapt, dan is het een ABC’tje. Maar niemand krijgt bij de geboorte een gebruiksaanwijzing mee. Niet van zichzelf en ook niet van het ‘leven’.

Met ABC’tje bedoel ik: A + B = C.

Wanneer ik (A) in contact kom met iets (B) dan is mijn reactie daarop … (C). Waarbij dat ‘iets’ van alles kan zijn: een persoon, dier, plant, voorwerp, voedsel of drank, geur, geluid, activiteit of gebeurtenis. Alles waarmee we in contact komen, wat bij ons binnenkomt via één of meerdere zintuigen, heeft een gevolg, geeft een reactie in ons.

Via zien, voelen, ruiken, proeven en horen staan we (A) in verbinding met ‘buiten’ (B) en ervaren we iets (C).

Het begin

Zonder gebruiksaanwijzing of routebeschrijving heeft ieder van ons moeten uitvinden hoe je daarin je eigen weg vindt. En dat leren gaat in de eerste periode na je geboorte heel snel. Je organen en natuurlijke reflexen helpen bij de start: de ademhaling via de longen begint, je gaat op zoek naar een tepel voor voeding, kalmeert door het contact van je huid met de huid van je moeder. Je herkent haar stem en merkt dat er gereageerd wordt op je huilen. Je maakt kennis met ‘de wereld’ en de wereld maakt kennis met jou.

Ervaringen krijgen betekenis

Wat onze zintuigen aan indrukken binnen brengen maakt een emotie, een gevoel in je los: dit is leuk, mooi, vervelend, spannend, eng etc. De emotie of gemoedstoestand geeft een reactie: wat is oké en wat niet; wat mag dichterbij komen en wat ga ik uit de weg. De basis is gelegd voor een oorzaak-en-gevolg-mechanisme.
Op dezelfde manier lokt dat wat jij zelf doet of zegt een reactie bij de ander uit.

Ieder z’n eigen archief

Om zo snel mogelijk te leren – én te overleven – wordt razendsnel in kaart gebracht wat het is waarmee je in contact komt. Is het OK (veilig) of niet OK (gevaarlijk). Daarbij speelt het onderbewuste een grote rol. Zo bouwt ieder haar of zijn eigen archief van ervaringen op. 

 

Efficiënt en snel

Gaandeweg je ontdekkingsreis van het leven vult zo’n archief zich gestaag. De beheerder van het archief in jou werkt graag snel en efficiënt. Dat lukt het best met een beperkt aantal mappen of ordners. De zintuigen rapporteren aan de archivaris wat zij binnen krijgen. Dat kan zijn: het is rood, ruikt zoet, smaakt sappig, wordt gegeven door een familielid, ik voel me blij.
Of: peuterspeelzaal, ik sta op van ‘mijn’ stoeltje, een ander kind gaat op mijn stoeltje zitten, ik voel verdriet en onmacht en moet huilen.

Archief vult zich

Zo vullen zich de mappen met plezierige ervaringen en ook met verdrietige, boze, angstige, pijnlijke ervaringen. Op elke map staat de emotie geschreven die de lading van de ervaringen dekt. Bij binnenkomst van informatie van de zintuigen gaat de archivaris snel na of er een overeenkomst is met een eerdere gebeurtenis. Een nieuwe map maken vraagt tenslotte tijd: alle aspecten van een niet herkenbare – dus nieuwe – gebeurtenis moeten eerst in kaart worden gebracht. Daarvoor is geen tijd; liever wordt één van de bestaande mappen gekozen.

Bepalen van je reactie

Al in een vroeg stadium krijgt de archivaris er een extra taak bij: bericht teruggeven met instructies hoe te reageren op datgene wat je tegenkomt. Er is nu niet alleen een loket IN maar ook een loket UIT. De stroom aan informatie is dan als volgt:

1. Zintuigen rapporteren aan archivaris.

2. Archivaris zoekt hierbij de best passende archiefmap.

3. Archivaris stelt vast welke emotie is genoteerd op de gekozen map en hoe je reactie op die emotie was (= informatie uit het verleden).

4. Archivaris geeft informatie terug hoe op deze nieuwe gebeurtenis te reageren (= heden).

Dit proces gaat razendsnel en buiten je bewuste functioneren om. Voor je het weet heb je al gereageerd, even rustig overdenken is er niet bij. Het is een reflex.

Onbewust handelen

Dit mechanisme functioneert dus op onbewust niveau. De archivaris houdt zolang mogelijk vast aan deze werkwijze en valt ons bewuste hiermee liever niet lastig. Gevolg: zolang er nog ruimte in de mappen is, blijven wij ons min of meer onbewust van deze impulsieve manier van archiveren én van reageren op wat het leven ons brengt. Onze reacties zijn daarom (meestal) gebaseerd op ervaringen in het verleden. Omdat herhaling zorgt voor steeds meer ingesleten patronen, is het des te lastiger om hiervan los te komen en beslissingen in het NU te nemen.

Bewust worden

Totdat de archivaris het niet meer aan kan. Omdat er meer impulsen binnen komen dan hij kan verwerken of omdat de bestaande mappen overvol zijn geraakt. De spreekwoordelijke emmer loopt over! Dan wordt duidelijk dat er iets teveel is geworden. We raken overspoeld door emoties, zijn onszelf niet meer.

De weg naar binnen

Op dat moment worden we uitgenodigd – beter gezegd: gedwongen – om naar binnen te gaan. Tijd te nemen voor wat daar binnen in ons zo diep gevoeld en ervaren is. Niet om extra mappen aan te leggen zodat we weer een tijdje vooruit kunnen. Nee: onder ogen zien en met mededogen contact maken met onze innerlijke wereld.

Dat daarbinnen het kwetsbare, onschuldige kind op ons wacht om teruggevonden te worden.
Om samen een nieuwe start te maken, nieuwe ervaringen op te doen. Op een eigen, authentieke manier vorm te geven aan je leven. Terugvinden hoe jij je uitdrukt – jouw expressie – en dat die is zoals die bedoeld is te zijn. De etiketten mogen van de mappen, de mappen mogen één voor één leeg.

Voelen

Terugkijkend vermoed ik dat ik niet vooraan heb gestaan bij het loket waarbij ‘snappen’ werd uitgedeeld. Als compensatie kreeg ik wel een extra pakketje ‘voelen’ mee. Daarmee mocht ik aan de slag. Ik weet oprecht niet waarmee je beter af bent, eenvoudigweg omdat ik geen vergelijking kan maken. Ieder krijgt z’n eigen pakketje mee om wijs uit te worden. Doe-Het-Zelf in optima forma. Zonder dat je er een doosje schroeven en moeren bij krijgt. Of forums op internet hebt waarop een werktekening te vinden is. Wél zijn er ervaringen van medereizigers te vinden die je kunnen aanmoedigen ook jouw eigen pad te gaan, met vallen en opstaan, hier en daar een schaafwond en blauwe plek opdoen. Je wonden te likken, tijd te nemen voor heling en dan moedig je weg vervolgen.

Maar hoe?

Wanneer het voelen en in kaart brengen van je op emoties gebaseerde archief nog onbekend terrein voor je is, wil je daar misschien deskundige hulp bij hebben. Het helpt dan te weten dat je coach een ruime ervaring heeft op dit gebied en niet terugdeinst voor herinneringen die voor jou als (levens-)bedreigend zijn ervaren, waarbij je niet meer wist hoe verder te gaan. Jij bent er nu en met aandacht en zorgvuldigheid wandel ik een stukje met je mee. De herinneringen invoelend die als emotionele kleine en grotere wonden zijn opgeslagen in je lichaam. Plekken die je uit de weg bent gegaan, gewoonweg omdat je er geen raad mee wist. Er was voor jou geen andere weg, dan er omheen gaan.

Herkennen, erkennen en transformeren

Omdat ik andere herinneringen en ervaringen heb dan jij, zijn deze ‘verwondingen’ in jou niet afschrikwekkend voor mij.

Ik ontmoet daar geen schrikdraad of een bord met ‘WEGWEZEN, ZEER GEVAARLIJK TERREIN’. Zo krijg ik toegang tot de plek waar het emotionele trauma is opgeslagen. Door dit in te voelen en te verwoorden krijgt jouw lichaam – en jij als kwetsbaar, onschuldig kind – een stem. De opgeslagen emoties en gevoelens worden herkend en erkend. Zo geef je eenvoudigweg deze emoties de vrijheid.

Opgelucht ademhalen

Energetisch is voelbaar dat het lichaam opgelucht kan ademhalen. Hè hè, eindelijk is het van dit oud zeer verlost. Een fysieke klacht is dan vaak al een stuk minder voelbaar. Altijd verbetert de aardeverbinding; is er meer JIJ aanwezig in je lichaam. Zo heb je meer contact met wat jou beweegt, waarmee je je met hart en ziel verbonden voelt. Durf je keuzes te maken die bij jou passen. Kun je rustig en eenvoudig je keuzes en beslissingen verwoorden. Omdat ze gebaseerd zijn op hoe het nu voor jou voelt. En tegelijkertijd heel je je fysieke ‘wonden’.

Een voorbeeld

Lees over een ervaring met Heldervoelend Coachen op een beurs.

Contact

Voel je welkom voor een sessie Heldervoelend Coachen. Heb je eerst nog wat vragen? Ik beantwoord ze graag!

Uitleg professor Margriet Sitskoorn

In de uitzending WNL op Zondag van 5 mei 2019 vertelt professor Margriet Sitskoorn over ons brein, dat het “lui” is (niet teveel archiefmappen wil aanleggen) en ook hoe het kan worden gemanipuleerd. Bekijk daarvoor de uitzending vanaf minuut 36:40.